Very happy situation
Το μπλόγκ βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει στο κοινό του ότι η γρίπη (νέα; παλιά; …) θεραπεύεται!
Την κολλάς δηλαδή, ταλαιπωρείσαι, αλλά μετά γίνεσαι καλά!
Η διαπίστωση, προκύπτει από προσωπική εμπειρία δημοσιογράφου, διότι σε αυτό το μπλόγκ πρώτα ζούμε και μετά (σας) γράφουμε!

Honestly…
Ειλικρινά πάντως, δεν μπορώ να καταλάβω από πού και από ποιόν κόλλησα την γρίπη. Όποια γρίπη κι αν ήταν αυτή. Με δεδομένο ότι τις τελευταίες μέρες δεν πολυκυκλοφορώ και κάθομαι σπίτι μου.
Ενώ συνειδητοποιώ ότι διαρκώς και διεθνώς (κι εδώ τα ίδια γίνονται, η ίδια ακριβώς διαφήμιση στα Αγγλικά παίζει) ακούμε ειδήσεις και διαπιστώσεις για την γρίπη,
όμως, δεν έχει τύχει να ακούσω για το «πως κολλάει» αυτή η γρίπη κι αν θεωρείται «εύκολο» να την κολλήσει κανείς.
Εγω πάντως κόλλησα γρίπη. Τώρα ποια γρίπη ήτανε…
Άσε που είμαι και καχύποπτη (μπορεί και φιλύποπτη…) και τους φοβάμαι τους Αμερικάνους, μη και τους την δώσει να σκορπάνε γρίπες για να πουλάνε ύστερα εμβόλια …

(επειδή είμαι της παλιάς σχολής, μου πήρε τρία χρόνια, σύν την βοήθεια του μπλόγκερ, ώστε να μπορέσω να γράψω σε πρώτο πρόσωπο χωρίς τον φόβο να χαρακτηριστώ «εγωκεντρική» αλλά περπατώντας τον δρόμο μου με στόχο να αναδεικνύω την ιδιαιτερότητα και την δύναμη της μονάδας. Της βασικής αρχής.
εγώ. εσύ. αυτός. Πώς λέμε τιμή μονάδας; )


Στην δύναμη της μονάδας λοιπόν …
(όσο κι αν τον Αντώνη τον στήριξαν μέχρι και τα… κουταλοπήρουνα προκειμένου να αναδειχθεί ως -ισχυρό- αντίπαλο δέος στην Ντόρα Μπακογιάννη,
εμείς, επειδή διατηρούμε έναν κάποιον ρομαντισμό, θέλουμε να πιστεύουμε οτι στην επιτυχία του συνέβαλε και η προσωπική του ακτινοβολία…)


Εντελώς outsider άποψη..
Εδώ που τα λέμε στην ΝΔ συνέβησαν τρελά πράγματα. Και μην συγκρίνετε τα όσα έγιναν στην ΝΔ με το Πασοκ, γιατί εκεί την προεδρία την πήρε αυτός που ήταν να την πάρει (από τα γεννοφάσκια του κι απο την μέρα που γεννήθηκε) και δεν του τη βγήκε κανένας στην γωνία, εκτός κι αν εξαιρέσουμε την περίπτωση Βενιζέλου, που φαινόταν ότι θα το φάει το κεφάλι του και θα καθίσει ύστερα φρόνιμα στη θέση του.
Στο Πασοκ βγήκε πρόεδρος αυτός που ήταν να βγει, δεν βγήκε (πχ) ο Κώστας Λαλιώτης. Διότι, μόνον με αυτήν την περίπτωση θα μπορούσα να συγκρίνω τα πράγματα.
Στην ΝΔ συνέβησαν τρελά πράγματα γιατί την προεδρία την πήρε κάποιος που μέχρι πριν από έναν χρόνο δεν φαινόταν πουθενά, πολιτικά. Κι όμως, αυτός ο κάποιος κατόρθωσε να συσπειρώσει τον καθαρά περισσότερο κόσμο του κόμματός του στο πρόσωπό του.
Αυτό, για μένα, ήταν το εντυπωσιακό, το άξιο σχολιασμού και συμπερασμάτων.


Τα συμπεράσματά σας παρακαλώ….
Όλα είναι απλά..
Μας τα παν κι άλλοι (και μας τα έγραψαν) καλύτερα. πλήν όμως, όλοι κολλάμε ένσημα σε αυτήν τη δουλειά…
Έτσι λοιπόν,
ώρες ώρες σκέπτομαι ότι «αυτοί οι πολιτικοί» πρέπει να είναι μια πολύ περίεργη, μια πολύ ιδιότυπη, πάστα ανθρώπων οι οποίοι κουβεντιάζουν μεταξύ τους, ενδεχομένως τα «βρίσκουν», σε άλλες περιπτώσεις τα «τσουγκρίζουν» κι όλα αυτά ερήμην του «απλού» πολίτη ο οποίος φαίνεται ότι τους έχει γυρίσει την πλάτη κι ασχολείτε με την πάρτη του κι όχι με την δική τους καμπούρα. Στις περιπτώσεις που τον καλούν,
ο «απλός» (και … απλώς!) πολίτης πηγαίνει και ψηφίζει, πλήν όμως κάνει του κεφαλιού του -και πολύ καλά κάνει- και δεν κάνει αυτά που του λένε και ενδεχομένως τον πιέζουν να κάνει (α)διάφοροι πολιτικοί παράγοντες.
Γι’ αυτό και είναι άλλωστε απλός (και απλώς..!) πολίτης και όχι ενισχυμένος….
Με αυτήν τη λογική, του κάνω ότι μου αρέσει, ο πολίτης επέλεξε τον Αντώνη Σαμαρά.
Κι ο απλός (και απλώς..!) δημοσιογράφος σκέπτεται ότι αυτή η επιλογή έχει κάτι το επαναστατικό μέσα της, μιας και ο κόσμος στήριξε το τιμωρημένο και αουτσάιντερ παιδί του λαού…
Γι’ αυτό και είναι άλλωστε απλός (και απλώς..!) δημοσιογράφος και όχι ενισχυμένος…. (διαφορετικά θα σκεπτότανε αλλιώς, πιο υποψιασμένα…)

Το κυρίαρχο συμπέρασμα (μου) από την εκλογική διαδικασία είναι πως ο κόσμος σιχάθηκε τα μεγάλα κόμματα, τα μεγάλα λόγια, τις μεγάλες υποσχέσεις, τους «μεγάλους πολιτικούς» και γενικώς τις μεγάλες μαλ…ες και προτίμησε ενα …. Mini cooper!

«Ψήφισε -και μίλησε- η βάση» βροντοφωνάζουν κάποιοι.
Σίγουρα ναι. Αυτή η (άτιμη) βάση όμως ανέδειξε και κάτι άλλο.
Την τεράστια απόκλιση και αναντιστοιχία που υπάρχει ανάμεσα σε εκείνους και σε εμάς. Τους πολιτικούς, που είναι στον (χαρούμενο) κόσμο τους και στους πολίτες, που είναι στον (σκληρό) δικό τους.
Και σε αυτήν την περίπτωση δεν νομίζω ότι ταιριάζει καλύτερα κάποιο άλλο τραγούδι…(στον κόσμο μας)



ερώτηση.
Τόσα χρόνια μακριά από το κόμμα και από την πολιτική ο κ. Αντώνης θα μπορέσει να κουμαντάρει το κόμμα του; με τις ισορροπίες σε πρόσωπα και πράγματα…και θα μπορέσει να είναι (ή να εμφανιστεί τουλάχιστο) έγκυρος και επικαιροποιημένος στις απαιτήσεις που θα προκύψουν;…
τα ερωτήματα αναμένεται να απαντηθούν στο άμεσο μέλλον και να κρίνουν τις εξελίξεις….


Δεν κατάλαβα καλά….
Από αυτήν την διαδικασία «βγήκε ο Αντώνης ή έχασε η Ντόρα;»
Στην μάχη πάντως των εντυπώσεων της επόμενης μέρας, νίκησε Αντώνης μιας και στην συντριπτική πλειονότητά τους τα σχόλια του Τύπου αναφέρθηκαν σε αυτήν την καθαρή νίκη, και δευτερευόντως στην «καθαρή» ήττα της κ. Μπακογιάννη.
Εδώ που τα λέμε πάντως και για να είμαι ειλικρινής περίμενα περισσότερη «συγκίνηση» του Τύπου για την ήττα της κ. Μπακογιάννη από όση παρατήρησα.
Όμως, επειδή everything happens for a reason, ο Τύπος στήριξε τον Αντώνη και περιόρισε τα (συγκινητικά) σχόλια για την κ. Μπακογιάννη, έχοντας προφανώς τους δικούς του λόγους να το κάνει…

Από την άλλη, κι εμείς οι ίδιοι, καλό είναι να είμαστε ψύχραιμοι άνθρωποι και μην παραμυθιαζόμαστε και να λέμε ότι «ο Δαβίδ νίκησε τον Γολιάθ» γιατί αυτά είναι τραβηγμένα πράγματα που συμβαίνουν μόνο στην μυθολογία. Το να μιλάμε για δυσαρέσκεια ή ακόμη και για τιμωρία του πολιτικού συστήματος νομίζω ότι αρκεί.
(κάποιοι ψιθυρίζουν βέβαια ότι επρόκειτο για μια μεγάλη φάρσα με σκοπό να τιμωρηθεί η αλαζονεία, να καταρρεύσουν τα προγνωστικά και να πάρει το αίμα του πίσω ο «πολύ καλός για να πεθάνει» Αντώνης. κι εγω μαζί σας είμαι γιατί βρίσκω πάντα ενδιαφέρουσες τις πλακατζήδικες απόψεις.)
Εξάλλου, και προσοχή, να μην μπερδευόμαστε και την χαντακώσουμε ακόμη περισσότερο τη γυναίκα, ο κόσμος δεν «απέρριψε την Ντόρα», το πολιτικό σύστημα απέρριψε ….

Look at the basement!!
Το φωνάζουμε καιρό, πολύ πρωτού βγει ο Γιώργος Παπανδρέου πρόεδρος στο Πασοκ. Το «Look at the basement!» απευθύνεται σε κυρίως σε πολιτικούς αλλά και σε πολίτες με τάση στην φαντασιοπληξία και την δημιουργία των δικών τους ονειρικών κόσμων (καλά, ορισμένοι δεν είναι τόσο φαντασιόπληκτοι όσο ευκολόπιστοι και ακούνε διάφορους χαρτοκλέφτες που βρίσκονται γύρω τους.. με το ίδιο όμως αποτέλεσμα) που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα και … όσους υπάρχουν μέσασε αυτήν…


Είμαι (ήμουν) ένας φτωχός και μόνος καουμπόι


(επίσης ήμουν και εκτεθειμένος.. αλλά τους την έφερα..)

Ο κ. Αντώνης, κατά κοινή ομολογία είναι καλό παιδί, από καλή οικογένεια, έχει καλή ανατροφή, έχει τελειώσει καλά σχολεία, έχει καλή πολιτική εμπειρία, μεγαλώνοντας εξελίχθηκε σε καλό άνθρωπο, ενώ κάποιοι(ες) κρίνουν ότι είναι και ερωτικός τύπος. Αυτό όμως εξαρτάται από το γούστο του καθενός. Σε άλλες κάνει κλικ σε άλλες όχι. Νορμάλ πράγματα δηλαδή, παρ όλ’αυτά ο Αντώνης έχει τη φήμη για την ερωτική του φύση. Εδώ που τα λέμε δεν είναι και λίγες οι γυναίκες που τον θέλουν τον άντρα «σπιτίσιο» να μην πολυγυρνάει από εδώ κι από κει, να είναι ευαίσθητος, ρομαντικός, υπομονετικός αλλά και λίγο νευρικός που και πού, να έχει κατανόηση αλλά να παίρνει και τα πράγματα στα χέρια του. Επίσης στις γυναίκες αρέσουν οι εκπλήξεις. Από τα ψηλά στα χαμηλά, από τα χαμηλά στα ψηλά κ.ο.κ.
Κατά τα άλλα, σε συνεντεύξεις του κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ο κ. Σαμαράς έχει πεί και υποστηρίξει υπέροχα πράγματα, για το κόμμα του, την κοινωνία, τους νέους ανθρώπους και η αλήθεια είναι πως είναι σημαντικό να ακούς αυτά τα λόγια από έναν ταλαιπωρημένο πολιτικά άνθρωπο που ξε-πλήρωνε μια προσωπική και πολιτική κόντρα, ο οποίος τελικά φαίνεται ότι πιστεύει και νοιώθει αυτά που λέει. Ότι τα έχει ζήσει. Τους αποκλεισμούς, την απομόνωση, την πολιτική ερημιά, τους φίλους που φεύγουν, τους άλλους που ευγενικά εγκαταλείπουν, εκείνους που λένε για το «καημένο παιδί» και το «αγύριστο κεφάλι του», κάποιους που ακόμη χειρότερα τον θεωρούσαν «τελειωμένο» και «καμμένο χαρτί», και κάποιους άλλους που κρυφογέλαγαν κιόλας. Εδώ που τα λέμε ο κ. Αντώνης ξέρει από κατήφορο γιατί τον έχει ζήσει. Και ο κατήφορος ως γνωστό σε βάζει σε διαδικασία αυτογνωσίας και τελικώς σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Σου αναδεικνύει δηλαδή τα καλά σου χαρακτηριστικά. Επίσης, ο κατήφορος σου δείχνει και ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι σου, αυτοί που μένουν δηλαδή δίπλα σου και στην στραβή. Κι ο κ. Αντώνης την έχει περάσει και αυτήν τη φάση η οποία μάλιστα ήταν και μακράς διαρκείας.
Για να μην πολυλογούμε, ο κ. Σαμαράς φαίνεται ότι τόσα χρόνια δούλευε με τον εαυτό του, παιδευόταν κι εκπαιδευόταν, κι έχει αποκτήσει όλα τα εφόδια που θα του χρειαστούν για να κάνει ότι θέλει να κάνει με το κόμμα του. Τώρα το εάν θα τα κάνει είναι άλλο ζήτημα.
Το γεγονός είναι ότι έχει υπάρξει αυτοεξόριστος, έχει περπατήσει στην έρημο, ξέρει από ήττα, έχει υπάρξει χαμένος αλλά και ιδεολόγος. Από δω και πέρα, βλέπουμε…!


Λαγωνικό ο Αβραμόπουλος!
Για τον Δημήτρη Αβραμόπουλο λένε ότι μυρίστηκε σωστά τον νικητή και πήγε με το μέρος του. Εν ολίγοις, μαγκιά του! προφανώς μαγκιά του!
Ο κ. Αβραμόπουλος -επίσης προφανώς- δεν είναι ο κύριος τίποτα (που έλεγε τότε, ως ανταγωνιστής - υποψήφιος για το δήμο της Αθήνας ο αντιπρόεδρος της σημερινής Κυβέρνησης, για τον «αντιπρόεδρο» της σημερινής αντιπολίτευσης! – γυρίσματα που τα έχουν οι καιροί!)
ο Αβραμόπουλος είναι ένας έξυπνος άνθρωπος, κι αυτός με τις δικές του υπερβάσεις, και δεν πρέπει να ξεχνάμε τις αποστάσεις που κατάφερε να κρατήσει από τον πάτερ φαμίλια της οικογένειας Μητσοτάκη ο οποίος τον έχει βοηθήσει πολιτικά.
Πολλοί Θηραίοι πάντως εμφανίζονται ενθουσιασμένοι από τις επιλογές του «αρχηγού» τους, ως εκ τούτου μπορούμε να προβλέψουμε μια πολύ καλή πορεία για τον κ. Αβραμόπουλο.

Κι άλλη μαγκιά!
70.000 άνθρωποι ψήφισαν τον Παναγιώτη Ψωμιάδη. Συγχαρητήρια σε αυτούς τους ανθρώπους που δεν ψήφισαν για αρχηγό αλλά στήριξαν την υποψηφιότητα του κ. Παναγιώτη. Ειλικρινά η πιο συνεπής προεκλογική πορεία. Είπε κατεβαίνω και κατέβηκε. Και πήγε μια χαρά. Γιατί, 70.000 άνθρωποι που τον ψήφισαν δεν μπορεί να είναι όλοι συγγενείς του! Κάποιοι τον ψήφισαν επειδή τους αρέσει!

Μαύρα τα μαντάτα
Όπως παθαίνουν πολλοί που παίζουν το ρόλο τους, δυστυχώς, καταλήγουν να γίνουν ο ρόλος ο ίδιος. Και η κυρία Μπακογιάννη χρόνια τώρα έπαιζε το ρόλο της επόμενης προέδρου και υποψήφιας πρωθυπουργού. Κι έπαιζε το ρόλο τόσο καλά που ..την τσάκισε. Αυτό συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις καλών ηθοποιών και πρωταγωνιστών.
Πολλοί λένε οτι η κυρία Μπακογιάννη δεν έβλεπε τίποτε άλλο εκτός απο την νίκη της, κάτι που μπορεί να χαρακτηριστεί και ως αλαζονεία. Δεν έχουν και άδικο.
Η κυρία Μπακογιάννη ήταν σίγουρη. Μεγαλωμένη σε προσωπικό και πολιτικό επίπεδο με την βεβαιότητα ότι η ΝΔ θα γινόταν κάποτε δική της. Κάτι που δε χώραγε αμφιβολία. Τόσα χρόνια δούλευε συγκεντρώνοντας ένσημα για την προεδρία της ΝΔ με την ίδια σιγουριά που περιμένει την σύνταξή του αυτός που έχει μετρήσει τα ένσημά του και καταθέσει τα χαρτιά του.
Η Ντόρα Μπακογιάννη ήταν σίγουρη ότι θα γινόταν πρόεδρος της ΝΔ.
Τόσο σίγουρη που δεν έβλεπε τίποτε άλλο. Εκτός από τις τελευταίες μέρες, λέγετε, που την ψιλιάστηκε την δουλειά.
Εδώ που τα λέμε, και για να είμαστε και δίκαιοι άνθρωποι, άμα για 40 χρόνια όλος ο κόσμος (σου) σου λέει ότι εκπαιδεύεσαι και περιμένεις να γίνεις πρόεδρος και πρωθυπουργός, θα πρέπει να είσαι μάλλον τρελός για να μην το πιστέψεις.
Πάντως, το επαναλαμβάνω, για να μην χαντακώσουμε τελείως την γυναίκα, ο κόσμος δεν απέρριψε την κ. Μπακογιάννη, το πολιτικό σύστημα απέρριψε.
Χαρακτηριστική η ψυχρολουσία της μεγαλύτερης εκλογικής περιφέρειας της Αθήνας, της ‘Β Αθηνών, όπου παρά το γεγονός ότι όλοι ,εκτός από 2, βουλευτές της ΝΔ είχαν ταχθεί δημόσια και καθαρά υπέρ της κ. Μπακογιάννη, σε αυτήν την περιοχή καταποντίστηκε. Πράγμα που σημαίνει ότι ο κόσμος παράκουσε κομματικές εντολές.
Γενικώς και τελικώς πάντως, «δεν υπάρχει μεγαλύτερος χαμένος από αυτόν που θεωρεί τον εαυτό του σίγουρο νικητή»