Σύμφωνα με μέρος του κειμένου της ομιλίας του κ.
Βρούτση που εκφωνήθηκε στις 29.9 στο πλαίσιο του εθνικού – κοινωνικού διαλόγου της
διεθνούς οργάνωσης εργασίας, σε συνάντηση των αρμόδιων υπουργών της Ε.Ε. που
πραγματοποιήθηκε στην Γενεύη,
«Θα ήθελα καταρχήν να ευχαριστήσω τη Διεθνή Οργάνωση
Εργασίας (ILO), τα στελέχη της και ιδιαίτερα τον Γενικό Διευθυντή της, τον κ.
Guy Ryder, για τη συμβολή τους, ώστε αυτή εδώ η συνάντηση κοινωνικού διαλόγου
να λάβει χώρα υπό την αιγίδα και το συντονισμό της Οργάνωσης.
Έχω την πεποίθηση ότι οι συζητήσεις που θα
διεξαχθούν στο πλαίσιο αυτής της συνάντησης εθνικού κοινωνικού διαλόγου - υπό
την αιγίδα και το συντονιστικό ρόλο της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας και του
Γενικού Διευθυντή της, του κ. Ryder - θα αποβούν ωφέλιμες για όλους.
Για την αναβάθμιση του κοινωνικού διαλόγου, την ενδυνάμωση των
θεσμών και κυρίως για το ίδιο το αύριο της χώρας μας.
Η κυβέρνηση και τα κόμματα που την απαρτίζουν
δίνουμε σήμερα μια μεγάλη μάχη για τη δημοσιονομική εξυγίανση, την επανεκκίνηση
της οικονομίας και την οριστική έξοδο από την κρίση.
Παράλληλα, με μια συγκροτημένη στρατηγική
διαρθρωτικών αλλαγών οικοδομούμε σύγχρονους θεσμούς που προάγουν το
μετασχηματισμό του παραγωγικού υποδείγματος της ελληνικής οικονομίας και
υποστηρίζουν τη δημιουργία ενός νέου «ενάρετου» κύκλου οικονομικής ανάπτυξης,
υψηλής παραγωγικότητας, εξωστρεφούς ανταγωνιστικότητας, κοινωνικής ευημερίας
και συνοχής.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, η κοινωνική συνεννόηση και
διαπραγμάτευση, η συνεργασία και οι συναινέσεις αποτελούν πυλώνα τόσο της
κοινωνικής συνοχής όσο και της αναπτυξιακής προσπάθειας της χώρας.
Παρότι ο κοινωνικός διάλογος στην Ελλάδα λειτούργησε
– ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες – σε ικανοποιητικό βαθμό, κατά τη διάρκεια
της κρίσης εντούτοις δεν φαίνεται να διαδραμάτισε τον κομβικό και ουσιαστικό
ρόλο που όλοι θα θέλαμε.
Θα έλεγα ότι τώρα στα δύσκολα, φάνηκε - μεταξύ άλλων
- η έλλειψη μιας ιστορικά εμπεδωμένης κουλτούρας συναινέσεων.
Σίγουρα, πάντως,
όλοι πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Ωστόσο, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, ο κοινωνικός
διάλογος αποκτά μια ιδιαίτερη κρισιμότητα.
Σήμερα παρά ποτέ, είναι απαραίτητες νέες κοινωνικές
συμφωνίες – με ισορροπημένους συμβιβασμούς και τολμηρές υπερβάσεις - που να
ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της σημερινής συγκυρίας και ιδιαίτερα στην
προοπτική οικοδόμησης ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου.
Ενός νέου προτύπου στο οποίο πρωτεύοντα ρόλο θα
διαδραματίζει η εξωστρέφεια, η δημιουργία
προστιθέμενης αξίας και η παραγωγικότητα. Και κατά συνέπεια η επένδυση
στο ανθρώπινο δυναμικό και ο σεβασμός στην ποιοτική και αξιοπρεπή εργασία.
