Στην ίδια εφημερίδα, μερικές ημέρες νωρίτερα, ο πρόεδρος της Κοινότητας της Οίας ζητούσε (και απαιτούσε) να “εξαιρεθεί” η Οία από τον Καλλικράτη και να διατηρήσει την αυτονομία της.
Το κείμενο αναφέρεται σε όλες τις κοινότητες στην Ελλάδα που ζητούν να διατηρήσουν τον διοικητικό χαρακτήρα που έχουν. Την αυτονομία τους.
Σύμφωνα με το κείμενο αλλά και τις δηλώσεις του προέδρου της κοινότητας,

Πέντε από τις έξι ιστορικές κοινότητες της χώρας ζητούν να εξαιρεθούν από τις συνενώσεις που προβλέπει ο «Καλλικράτης»

«Των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλους... γαλαξίες», δικούς τους και θέλουν να τους κρατήσουν άθικτους και αυτόνομους έξω από τις επικείμενες συνενώσεις του «Καλλικράτη».
Πρόκειται για το Εθνικό Δίκτυο Παράδοσης, Πολιτισμού και Κοινοτικού Βίου, που απαρτίζεται από έξι ιστορικές κοινότητες της χώρας, Οία (Σαντορίνη), Αμπελάκια (Λάρισα), Πάπιγκο (Ζαγοροχώρια), Πάνορμος (Τήνος), Νυμφαίο (Φλώρινα) και Μακρινίτσα (Πήλιο). Ωστόσο, πρόσφατα, η κοινότητα Μακρινίτσας επέλεξε να χαράξει τον δικό της δρόμο ζητώντας να συνενωθεί με τον δήμο Βόλου.

Σε επιστολή των υπολοίπων πέντε κοινοτήτων προς τον υπουργό Εσωτερικών, Γ. Ραγκούση οι πρόεδροί τους επιζητούν να διατηρηθούν ως εμβληματικές Κοινότητες στη Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης επικαλούμενες τη βούληση των κατοίκων τους, το πλούσιο έργο που επιτέλεσαν στις διοικητικές τους περιφέρειες, τους οικονομικούς δείκτες και τα απολογιστικά τους στοιχεία, τη διοικητική τους επάρκεια και την πανελλήνια και ευρωπαϊκή αναγνώριση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων τους. «Η διακριτή μας ταυτότητα δεν πρέπει να νοθευτεί σε μεγαλύτερα διοικητικά σύνολα με άλλες αξιακές προτεραιότητες. Η χώρα έχει υποχρέωση να διαφυλάξει αυτούς τους τόπους βάσει του Συντάγματος και να διατηρήσει την διοικητική τους αυτονομία», επισημαίνουν στην επιστολή τους.

Σχετικά με την Οία,
Οία, βραβευμένη για τον οικισμό της. Μοναδικά στοιχεία, χρήζουν προστασίας.

Μπορεί να φημίζεται για το ηλιοβασίλεμά της, αλλά η κοινότητα της Οίας έχει πολλούς λόγους για να μην αφήσει όλα εκείνα τα στοιχεία που διαχρονικά την κάνουν ξεχωριστή να «δύσουν» λόγω των «καλλικρατικών» συνενώσεων.
«Η Οία, ναυτικός τόπος που εξελίχθηκε από τα τέλη του 17ου αιώνα σε μεγάλο καπετανοχώρι, έγινε Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης ήδη από το 1834. Επομένως διαθέτει μακρά ιστορία στον πολιτισμό αλλά και στην οικονομία, ενώ διακρίνεται για την αρχιτεκτονική της και τους αμπελώνες της. Αλλωστε, ο παραδοσιακός μας οικισμός έχει βραβευθεί για τη μοναδικότητα του» λέει στην «Κ» ο πρόεδρος της κοινότητας, Γιώργος Χάλαρης, και εξηγεί: «Γι’ αυτό και πρέπει στο νομοσχέδιο να προβλεφθεί ειδική προστασία, ώστε να μη συνενωθεί. Άλλωστε, στα σχεδόν 200 χρόνια της ως ΟΤΑ ήταν σχεδόν πάντοτε αυτόνομη κοινότητα, εκτός από μία δεκαετία, οπότε και ανήκε στα Φηρά».
Το ενδεχόμενο προσφυγής σε κάθε κατεύθυνση δεν απέκλεισε ο κ. Χάλαρης σε περίπτωση που προβλεφθεί αναγκαστική συνένωση. «Η Ελλάδα χρειάζεται ισχυρούς και λειτουργικούς δήμους. Ωστόσο, το πληθυσμιακό κριτήριο δεν θα έπρεπε να θεωρείται το κυρίαρχο ειδικά για τις νησιωτικές και ορεινές περιοχές της χώρας».
Ακλόνητη θέση της κοινότητας της Οίας είναι ότι έχει αποδείξει πως μπορεί να είναι αυτοδύναμη με αποτελεσματική και ορθολογική διαχείριση των χρημάτων από τοπικούς, εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους, με αποθεματικό για την υλοποίηση έργων με ίδιους πόρους.